O CANTAR DA FEIRA DOS CARBALLIÑOS (Vilatuxe – Lalín)

O CANTAR DA FEIRA DOS CARBALLIÑOS (Vilatuxe – Lalín)

Pola Comarca do Deza,

e moi preto do Candán,

ó chegar o mes de Maio,

vaia feira que vos fan.

 

Seica traballan arreo,

moitos días seus veciños.

Tratan de recuperar,

a Feira dos Carballiños.

 

Que foi feira de renome,

alá nos anos cincuenta,

despois botouse a perdere,

e deixounos nos setenta.

 

Que ninguén falte señores,

alá pola mañanciña,

se non teñen en que ire,

pon autobuses Cuíña.

 

E como os coches modernos,

solo con velos da noxo,

traerá súas reliquias,

a Escudería do Toxo.

 

Dende moi cedo ese día,

vai chegando a mocedade,

ó son que marcan as pezas,

dos Gaiteiros de Doade.

 

Os maiores presumindo,

ó entender destas feiras,

acompáñanse do canto,

que cantan as cantareiras.

 

E non podía faltar,

no apartado musical,

a Banda de Vilatuxe,

que non o fai nada mal.

 

Que fermosa Vilatuxe,

durante todo ese día,

ata teñen un barbeiro,

e outro señor que afía.

 

Posto da Garda Civil,

pra defende-los arrieiros,

dos que asaltan os camiños,

pra roubarlles seus diñeiros.

 

E a Carmen facendo puchos,

e a Jose de Materio…

dá ledicia vir a velos,

fan un traballo moi serio.

 

Pódese atopar de todo,

nos postos dos Caraballiños,

dende pantrigo e centeo,

ata empanada de millo.

 

Non fan falta moitos cartos,

pra que se poidan mercar,

uns tarros de mel de Zobra,

e uns queixos do lugar.

 

E pra xantar ben a gusto,

acompañando un bó viño,

empanada, carne, pan,

e pulpo do Carballiño.

 

Non quixera despedirme,

sin nomear a comisión.

Polo traballo ben feito,

unha estrofa na canción.

 

Agora sí, me despido,

que ogallá o pasedes ben,

unha aperta para todos,

e hasta o ano que ven.

          Os veciños de Vilatuxe andan a recuperar a Feira dos Carballiños, que

foi das mais importantes da Comarca do deza ate os anos 70 e que tiña lugar

ó día oito de cada mes. Agora celébrana no segundo domingo de Maio, de-

mostrando que a pesar das modernidades de hoxe en día, podese parar o

tempo para comprobar que o rural sigue existindo.

           Eu tiven a ledicia de visitala, e de sentirme outra vez cativo no medio

do ferver da xente. De volta pra casa fixen un alto na cima do Candán e

xurdíume a idea de facerlle o cantar  que vos presento.

Un pouco mais abaixo das fotos (en comentarios) hai unha nota aclaratoria mais completa

sobre Vilatuxe, a feira e o cantar)