ODA ÓS ENSAIOS DA MAQUÍA

Onte á tarde pola fresca,
cando menos o esperaba,
un amigo me chamaba,
pra convidarme a unha festa.

Vente vindo, compañeiro,
pra facer unha foliada,
trae a guitarra afinada,
e ven coa fame dun larpeiro.

Que temos aquí un cociñeiro,
de primeira calidade,
trouxo carne en cantidade,
pra churrascala primeiro.

Pero coidado co homiño,
que é moi sedento tamén,
e mentras atende a sartén,
pódenos deixar sen viño.

Mentras ó garfo se aferra,
trago vai e trago ven,
co bon paladar que ten,
logo valeira unha xerra.

Pero e “un manitas” o homiño,
para facer o churrasco,
e bótalle moito tabasco,
para que tire do viño.

E hai que telo vixilado,
polas jedellas que tén,
se prende lume a sartén,
igual o deixa pelado.

E despois de ben mantidos,
ben bebidos e fartados,
uns cantares ben botados,
polos intres compartidos.

Moitas grazas compañeiro,
pola moi boa man que tés,
eres o rei do trespés,
e o millor dos cociñeiros!