ODA ÓS ENSAIOS DA MAQUÍA

Onte á tarde pola fresca,
cando menos o esperaba,
un amigo me chamaba,
pra convidarme a unha festa.

Vente vindo, compañeiro,
pra facer unha foliada,
trae a guitarra afinada,
e ven coa fame dun larpeiro.

Que temos aquí un cociñeiro,
de primeira calidade,
trouxo carne en cantidade,
pra churrascala primeiro.

Pero coidado co homiño,
que é moi sedento tamén,
e mentras atende a sartén,
pódenos deixar sen viño.

Mentras ó garfo se aferra,
trago vai e trago ven,
co bon paladar que ten,
logo valeira unha xerra.

Pero e “un manitas” o homiño,
para facer o churrasco,
e bótalle moito tabasco,
para que tire do viño.

E hai que telo vixilado,
polas jedellas que tén,
se prende lume a sartén,
igual o deixa pelado.

E despois de ben mantidos,
ben bebidos e fartados,
uns cantares ben botados,
polos intres compartidos.

Moitas grazas compañeiro,
pola moi boa man que tés,
eres o rei do trespés,
e o millor dos cociñeiros!

A VOLTAS COA “FOLIADA DE TENORIO”

A VOLTAS COA “FOLIADA DE TENORIO”
……..Fai cousa dun par de anos, e cando me atopaba botando unhas cantiguiñas nunha das mesas que hai na Carballeira de San Xusto, achegáronse a min dúas mulleres entre estranas e curiosas, e con moitas ganas de cantar.
……..E como non. Entre algunha outra, cantamos a Foliada de Tenorio. Pero nada mais empezar, decateime de que as cousas non ian ben, e que o que elas cantaban, non tiña nada que ver co que cantaba eu.
……..Fixéronme saber, que a letra que se canta hoxe en día, non ten nada que ver coa verdadeira da cantiga. Que a actual, foi cousa de Avelino Cachafeiro, e que por iso fala de Soutelo.
……..E díronme o texto que según elas é o verdadeiro, e ata me comentaron que uns canteiros, labraron xa fai moitos anos o retrouxo nun penedo que hai nun lado da estrada que vai a Carballedo, pero que entre a matogueira e os alcolitros que prantaron, xa non se da chegado a el.
……..Así que, sexa certo ou non, alá vai o texto que según elas, é o verdadeiro.

FOLIADA DE TENORIO
Carballeira de Tenorio,
heina de mandar cortare,
cando vou pra Pontevedra,
quítame a vista do mare.
Ea, ea, salerosa… quítame a vista do mar-e.
—
RETROUSO
Como se colean as troitas n’a i’auga,
asi se menea teu corpo salada.
Como se colean as troitas no rio,
asi se menea teu corpo frorido.
—
Baila nena, baila nena
e non pares de bailar-e,
qu’as estrelas tamen bailan
sen perder seu alumar-e
Ea, ea, salerosa… sin perder seu alumar-e.

Anque me oiras cantar-e,
un ano mais nove meses,
nunca m-has d’ouir deci-re,
a mesma copla dúas veces.
Ea, ea, salerosa… a mesma copla dúas vece-es.

Se queredes que vos cante,
tendes que darme diñeiro,
porqu’a miña gargantiña,
non m’a fix’un carpinteiro.
Ea, ea, salerosa… non ma fix-un carpinteiro