NO MEDIO DUNHA PISTA DO MONTE DA FRACHA

NO MEDIO DUNHA PISTA DO MONTE DA FRACHA !!
Facía tempo que non miraba unha, tan abundantes nas brañas dos prados neste tempo, ata non fai tantos anos.
Ata parecía que desapareceran por mor do purín, pesticidas, etc.
Nan fontes baixas e puzos, tanto a píntega como a escura, eran sinal de que a auga era limpa, e non tiña contaminación algunha.
Unha ledicia volver a miralas.

ESTÁMOSLLE AGASAIANDO A NOSA TERRA ÓS VASCOS, CATALÁNS, E MADRILEÑOS!!

ESTÁMOSLLE AGASAIANDO A NOSA TERRA ÓS VASCOS, CATALÁNS, E MADRILEÑOS!!
.     O problema da Nosa Terra, dende tempos inmemoriais, é que sempre estivo gobernada polos caciques, e os de a pé non protestabamos, emigrabamos.
.     Na actualidade temos un goberno, ó que lle importa tres carallos a nosa paisaxe, o noso medio ambiente, as nosas fragas e os nosos montes. E aínda menos, lugares emblemáticos das nosas cumes, como este da foto sacada na Ermida da Xestosa, na Serra do Faro de Avión, onde prantaron eólicos ata as mesmas portas da Ermida.
.     Pero parvos non son, que van facer o floclore anual á Carballeira de San Xusto. Xa que no monte do Faro, onde a facían antes, está ateigado deles tamén.
.     Todo é unha desfeita.
.     Regálanlle os nosos montes ós cataláns, vascos, madrileños, portugueses, daneses, e así un longo etc. para que monten eólicos, mentras nós temos a elitricidade mais cara da peninsula e do resto do mundo.
.     Agora, por se fora pouco, encherannos o mar tamén, mentras a serra madrileña e o Manzanares, seguen sen ter ni un siquera… enténdaseme o do Manzanares para rir e non chorar!!
.     Rematarán coa pesca, que xa pouca nos queda, despois de ser o primeiro país pesqueiro do mundo non hai tanto tempo.
.     E por se todo isto fora pouco, nos montes arrasados polo lume, están permitindo a prantación de alcolitros, para contentar a ENCE..  Despois, dinnos dende a Xunta que os lumes que temos no verán, son provocados. Como se nono seuperamos nós!!
.     É o único que saben dicir… “El noventa por cienes de los incendios son provocados” 
.     Estoume rindo, porque xa miraredes como este vindeiro verán, din o mesmo!! Sempre o mesmo conto… “El noventa por cien de los incendios son provocados”
Pois claro!
.     Que os galegos seremos calquera cousa pero non burros, anque ás veces pareza que sí!
.     Pero decatámonos de que o primeiro incendiario é a Xunta, permitindo estas atrocidades. Polo menos, e xa postos, que non gasten os nosos cartos en comunicados absurdos e ridículos.
.     Se non hai intereses económicos no monte, iste non arde!!
.     Nunca ardeu. Nunca ardeu unha carballeira, todo o contrario, serven de cortafogos ante os alcolitros.
.     Por qué non prohíben a venda da madeira queimada? Eh? Por qué?
.     Todos sabemos o por qué, e eles tamén o saben, pero nono din… Chámanlle portas xiratorias.
.     As miles e miles de Ha. queimadas o ano pasado, seguen sen ser motivo de atención da inutil consellería do Medio Ambiente, e algunhas xa se están convertindo en prantacións de alcolitros.
.     or qué non prohiben prantar alcolitros nos montes queimados?
.     É que os lumes levan uns intereses detrás ocultos?
.     Rematarán prantandos nos testos dos xeranios, xa veredes. Xa que istes non producen cartos, e o único que fan e dar frores. E en vez de gatos e cans, teremos Koalas como animal de compañía. 
.     Nunca entenderei o porqué os nosos avós mataron por defender os marcos das leiras da súa propiedde, e nós somos incapaces de defendernos ante a invasión e roubo da riqueza da Nosa Terra.
.     Que foi do espíritu conbativo que tiñamos os mozos dos anos 70-80?
.     Que foi daquela loita defendendo a Nosa Terra ó berro de “Galicia é nosa e non de Fenosa” que tantas persecucións, carreiras e malleiras nos causou?
.     Bueno. A todo isto, vou calar porque me quento, e non quero.
.     Ós meus anos, prefiro tumbarme no meu sofá e tocar a guitarra pra ver se me sae unha cantiguiña nova.
.     Se isto me pillara nos meus anos mozos, ó millor tiña algún que outro disgusto por andar arrincando alcolitros recén prantados, e cun mecheiro na mau sen ser fumador.
.     E a bos entendedores… por min, que ardan todos cando aínda non valen pra vender.
.     Unha aperta, e que teñades bo día.

ENCE E OS NOSOS MONTES

ENCE E OS NOSOS MONTES
.     Onte cando iba pra Lama escoitei en Radio Pontevedra, un anuncio de ENCE, onde din mais ou menos “Se tés alcolitros de 15 anos, mercámoschos. ENCE coida dos vosos montes!!
.     E xa que estaba nun concello ateigado de alcolitros e acababa de pasar por Ponte Caldelas, outro tanto do mesmo, ou aínda peor, déuseme por pensar de que o anuncio é unha mentira tan grande coma o deserto do Sahara. E amais de ser mentira, como diría o meu amigo Jose M Canabal… Non é certo, nin verdade!!
ENCE, non coida dos nosos montes. Coida dos seus intereses nos nosos montes, que é moi distinto.
.     Cando ENCE se preocupou das carballeiras e soutos dos nosos montes?
.     Saben os de Ence que é un carrrasco? Unha carqueixa? Un codeso?
.     Cando lle preocuparon a ENCE as matogueiras que os fan tan fermosos?
.     Cando ENCE prantou outra cousa que non foran alcolitros?
.     Cantos carballos, vidros, ameeiros, sobreiras, salgueiros, freixos, loureiros, aveleiras, etc. prantou ENCE para decir a burrada de que coida dos nosos montes?
.     Cando se preocupou ENCE de limpar os montes onde non hai alcolitros?
.     Cando se preocupou ENCE dos montes do Deza, antes de que apareceran eses alcolitros que se dan en altura superior a 600 mts.?
.     Que fixo ENCE polos montes de Agolada e Lalín ata fai uns anos que está enchendo prados e terras de labradio de alcolitros, co beneplácito da consellería do Medio Ambiente galego?
.     Se ENCE coida dos nosos montes, por qué permitíu que un sitio tan emblemático e fermoso como o Pedregal da Irimia, nacemento do noso pai Miño, se enchera de alcolitros?
.     Preocupáronse algunha vez os de ENCE da fauna e flora autóctona que desaparece nos alcolitais que prantan? desaparece dos alcolitais que prantan?
.     Non me fagan rir, que sáenme prantos en vez de risas.
.     Hai un vello refrán que di que en boca pechada non entran moscas. No caso da súa, polo tamaño, en vez de moscas entran avestruces. Así que millor para os montes galegos… péchena!!

CARRABOUXOS

COQUELOS, COCAS, CARRABOUXOS, BUGALLOS, MAZACOUCAS, BAILARETES, CACHOLOS, MINCHOS, MAZÁS DO CUCO, PARINOLAS, PANDAROTES, CARACOIS…
,     Anque semellan ser froito do carballo xunto coas landras, nono son.
Son unha maneira que ten o carballo de defenderse contra os parásitos e a mosca asociada a él.
,     Todos teñen no seu interior un ovo cunha larva pequechiña branca, que cando se convirte en mosca, sae ó traveso dun pequeno buraquiño que fai.

• 

• 

• 

PORTALÉN (Porta do mais alá)

PORTALÉN (Porta do mais alá)
..      Onte andiven pola Serra do Cando, e na cima do Seixo, fun dar á Porta do Outro Mundo.
..      Según a lenda, os vivos estamos do lado Norte da porta, e os mortos do lado Sur, e di tamén que o que a pasa , ten que volver pro lado Norte e non quedar na parte Sur porque pasaría a formar parte do mundo dos mortos.
..      Eu sentín curiosidade, e pasei a porta pro outro lado pra ver se me atopaba por alí con algún amigo dos que xa me faltan, Pero se vos digo a verdade, non sentín nin sentín nada especial, nin me atopei con ninguén.
..      Agora eso si. Por se o caso, volvín pro lado Norte. Non fora ser o demo…!!
..      Que eu non creo nas meigas, pero habelas, hainas.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

O NACEMENTO DO RÍO TEA.

..      Nace nos montes mais altos da provincia de Pontevedra, entre a Serra do Suído e o Faro de Avión, e serpentea polos concellos de O Covelo, Mondariz, Ponteareas, e xunta co miño en Salvaterra.

..      A fonte que lle da a vida, xermola nunha pociña chea de auga limpa e crara, entre matogueiras, e achegada a unha pista feita prós eólicos. Está sinalada cun monolito coa inscripción “Nacemento do río Tea – Prado”

..      Preto dél, está o mirador do Castelo do Faro de Avíon. o monte mais alto da provincia, con 1151 mts.

..      Entre as matogueiras, hai unhas cuantas fochancas, que o axudan a dar os seus primeiros pasos como río.

..      Grazas a que aínda non hai alcolitros nuns cuantos Km. darredor do nacemento, a auga é moi abundande nístes paraxes, e aínda nistes días, miranse os penedos escurrindo auga. Algo impensable mais abaixo, onde se están plantando alcolitros a eito.

..      A auga, ise ben tan apreciable e indispensable pra vida, e que en Galicia, o pais de tan preciado líquido, estamos estragando, sen que nos importe nada o futuro dos nosos fillos e netos.

..      Manda o carto… pero o carto, non se come nin se bebe!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

A SERRA DO SUÍDO

O SUÍDO (Na estrada que vai de Ponte Caldelas á Cañiza)
      As inmensas carballeiras que había nesta serra, están desaparecendo pouco a pouco, e deixando paso ós alcolitros.
      Quedan un par de quilómetros despois de Verducido nos que aínda non se miran moitos, pero despois, a unha veira da estrada, ata chegar ó empalme do Covelo, xa non se mira outra cousa mais ca alcolitros.
      Son solo seis fotos as que poño, pero podía facer mil centos delas, e todas parecerían a mesma.
      Non temos remedio. Non miramos mais alá dun puñado de cartos, e a moitos, debéronlles “untar” ben os bolsillos para cometer o crime que están cometendo contra os nosos montes autóctonos.
      As comunidades de montes, que non serven pra nada, xunto cos políticos que llo permiten, amosan moi pouco amor pola súa terra. E todo pra manter unha sola empresa, que como desapareza algún dia (Diolo queira) ímolos comer crús en ensalada.
      O das comunidades de montes, non ten nome. Estragan os montes da súa parroquia tan fermosos que viron de cativos, co único beneficio duns miles de euros pra contratar as orquestas Panorama, París de Noia, Combo Dominicano, etc. e presumir de festas, en competencia cás da parroquia veciña, pra ver quenas ten millores.
      Non fai moito, escoiteille a un comunero dunha parroquia achegada a Pontevedra decir textualmente: “Estas orquestas, le dan prestigio a la parroquia y no la mierda de gaiteiros y bandas que teníamos antes”. Probe, que lle imos facer. A cabeza non lle da pra mais.
      Dos políticos é millor non falar. Que intereses poden ter para encher os nosos montes de inmensos alcolitais, nos que desaparece a fauna tan rica que temos nas caraballeiras, soutos e fragas?
      Nos alcolitais non se mira nin un cuello nin un triste paxaro… se acaso, algún corvo que outro, para lembrarnos que foi outra casta de corvos os que os plantaron. Pra iso, tamén podían importar Koalas pra facer xogo, xa que seica están estinguíndose.
      E o peor de todo, é que istes políticos medio corvos, son os mesmos políticos medioambientais que te multan se lle pos unha rede a unha figueira ou a unha cirdeira, pra que non papen os paxaros a froita… que si, que está ben que o fagan, pero a ver se son un pouco consecuentes coas súas leises.
      Pois nada. Por desgraza, dame que esto xa e unha batalla perdida, e non andando moito tempo, veremos a unha Galicia sendo un inmenso alcolital e arrasada polos lumes… xa estamos a medio camiño!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

O POZO DAS LANDRAS (Maceira)

      No meu paseo de fai uns días polo suído, e na parroquia de Maceira, do outro lado da ponte por onde baixa o rio para a praia fluvial, hai uns penedos enormes, que fan que o río baixe en fervenza, ata chegar mesmo á ponte, onde hai un remanso fondo antes de chegar á área recreativa. A erosión e as fochancas que fixo a auga niles, son impresionantes.

Pois ben. Iste remanso, que foi un enorme pozo ata fai uns anos, coñécese coma “O pozo das Landras”

      Contoumo,xa fai uns anos, o señor Manuel Barcia Vázquez do lugar de Portoparada (Maceira).

      Antes de facerse a ponte actual, había unha pontella de lousas feita sobre dous penedos enormes que facían de embudo á auga do rio, e había un pozo no que se formaba un remuíño moi grande.

      Pois ben. Todas as landras das inmensas carballeiras que había no curso río arraiba, e cando chegaban as primeiras choivas do outono, barrías cara o río, e paraban no remuíño da pontella.

      Contábame, que alí, naquel pozo, xuntábanse toneladas de landras. Os veciños, seica poñían na punta dun pau un saco con un aro na boca para pillalas, e así, axudar á ceba dos ranchos da casa. A inchenta de landras seica duraba uns cuantos días dos choivosos outonos de antes.

      Cando se fixo a carretera nova, dinamitaron as dúas rochas que formaban o embudo, baixou o leito do río, e desapareceu moita da fondura do pozo xunto co remuíño.

      A día de hoxe, as landras seguen baixando en moita menos cantidade, ó ir cortando as caraballeiras para prantar alcolitros, xa non se deteñen alí, e seguen o seu camiño polo río Tea cara a Mondariz.

      O meu agradecemento ó señor Manuel por contarmo.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

UN CARBALLO CON GRIFO INCORPORADO!

       Despois de ledicia de mirar recuperado o castiñeiro tricentenario dos Milagres de Amil, e como non todo é bo facer, mirade o que atopei nún dos carballos.

      E isto non é de dous días. Pola verruga que ten o carballo, xa ven de moitos anos atrás.

      E o peor de todo e que é un carballo centanario, anque tanto ten. O mal, é mal, sen importar a edade da árbore.

      É que ninguén mira por esto estando como está, e por onde pasan milleiros de persoas ó ano?

      Se está no recinto do Santuario, supóñome que será dos curas.

      Pois deberían mirar por estas cousas materiais, e non só preocuparse por salvar as nosas ánimas.

      Despois quéixanse, porque os veciños queren as carballeiras que iles descuidan, e solo protestan cando lles pasa o que lles pasa… Poñamos que falo de San Xusto, que diría Sabina!

      Vou mandar unha queixa coas fotos ó obispado, a ver que caso me fan, anque non sei se a carballeira é da súa propiedade ou non. Se non é, falarei cuns amigos pra ver o que se pode facer.

      Tereivos informado

• 

• 

• 

• 

• 

UN CASTIÑEIRO TRI-CENTENARIO NO RECINTO (ADRO?) DOS MILAGRES DE AMIL

        No vindeiro mes de Octubre, van facer 12 anos, que fun cantar ó palco que hai na carballeira dos Milagres de Amil, e fixárame nun vello castiñeiro que aparentaba estar seco, xa que nese mes, tiña que ter folla e ourizos, coma os carballos do seu lado, que si tiñan folla.

        Preguntei por alí, e dixéranme que o estaban tratando, pero que estaba en moi malas condicións.

Tamén me falaran de que, según uns dibuxos da antiga capeliña, podería ter entre 300 e 400 anos. O santuario actual, data de mediados do século XIX.

        Pois onte, pasei por Moraña, e lembreime do castiñeiro. Sen pensalo dúas veces, alá fun pra saber dél, e a miña ledicia foi, atopalo tal como o mirades na foto, ben aseado e peiteadiño. Cheíño de follas e ourizos 

        Parabéns pros responsables de tal feito!!! 

        E xa posto, vouvos contar algo que me pasou aquel día de fai 12 anos.

Cando estaba facéndolle as fotos ó castiñeiro, decateime de que alguén (como podedes ver nunha das fotos) deixara o teléfono no tronco. Mirei se funcionaba, anque estaba bloqueado, e funcionaba. Non se me ocurriu mellor cousa que deixarllo o cura que alí estaba. El pedíume o meu número, por se non aparecía o dono que o entregara na Garda Civil (Non sei porque non podía facelo el)

        A miña ledicia foi, que pasados uns días, chamoume un señor, xa non lembro de onde era, dándome as grazas por atoparlle o teléfono. Seica o puxera no tronco, para dar idea do groso que tiña 

Pois veña. Que ogallá cunda o exemplo.