SAN VICENTE DE PARADA (Ponte Caldelas)

SAN VICENTE DE PARADA (Ponte Caldelas)
.       Nestes días, por fotos postas polo concello, e por algún dos veciños da parroquia de Parada, mirei que se limpou o entorno da capeliña do San Vicente de Parada.
.       E ven esto a conto, porque xa fai tempo e dando unha volta por alí, atopei un “sartego” debaixo dun valado formando parte dil.
.       Ten a tapa partida como se o deixaran para facer o valado por un lado e como bebedoiro pras vacas polo outro. Penso que non sería pra beber as persoas, porque como somos os galegos, non creo que quixera beber alguén onde estivo enterrada unha persoa. 
.       Seguramente, ese “sartego” estivo dentro da Capela e sacouse por algún motivo. Así como tamén un monolito de pedra labrada de un metro e medio de altura, que se atopa nos lindes dun dos prados que circundan a capeliña.
.       Pero o que é aínda mais chamativo é, que as pedras que conforman o valado, son redondeadas e típicas dos castros, polo que de seguro, preto da capeliña, hai algún castro de onde viñeron.
.       O concello, debería, catalogar esto, limpalo e señalizalo.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

IGREXA DE TOURÓN (Ponte Caldelas)

IGREXA DE TOURÓN (Ponte Caldelas)
..      Se fai uns días, escribín sobre a lenda de Santa Bárbara, imaxe que se atopa na parede traseira da igrexa desta parroquia, hoxe tócalle á igrexa e ó seu entorno.
..      É unha igrexa románica, anque a fachada foi reformada no Século XVIII e parte do campanario fíxose a comenzos do século pasado.
..      O mais chamativo da igrexa, é un escudo incrustado no lateral dereito da igrexa e que corresponde á familia de fidalgos dos “Pazos de Probén”, xa que poucas igrexas teñen un escudo dos fidalgos da parroquia nas súas paredes, anque si tiñan un banco propio a pé do altar, onde se sentaba a familia fidalga, e ninguén mais.
..      Esta familia era orixinaria de Redondela, e parece ser que foi a que dou nome á vila de Pazos de Borbén. Naturais de Redondela, trasládanse a Vigo no século XV, construíndo alí o Pazo-Figueroa, que seica é o edificio mais antergo de Vigo, sede o Instituto Camoens.
..      Diante da igrexa, hai un fermoso cruceiro, cunha caveira e os dous osos na súa base, xunto con unha inscripción. Na traseira da igrexa, debaixo da imaxe da Santa Bárbara, unha pira bautismal, fai de fonte.
..      Pero o que mais chama a atención, é un “caseto-retrete”, totalmente abandoado no adro, facendo esquina co cemiterio.
..      Pola numeración que teñen as pedras, este retrete, foi trasladado ó adro da igrexa dende outro sitio, pero ninguén me soupo dicir de onde, xa que os mais vellos do lugar, lémbrano sempre alí.
..      Todo o conxunto arquitéctonico, fonte, igrexa epalco da música, son diños de visitar.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

TOURÓN – PONTE CALDELAS (Lenda de Santa Bárbara)

..      Visitando o conxunto arquitectónico que hai na igrexa de Tourón, chamou a miña atención unha santiña que está encaixada na parede da parte traseira da igrexa. Pois nunca vira un santo aí. Sempre no frente, e nalgúns casos nun lateral, pero nunca na parte traseira.
..      Según me conta o señor Manuel Chamadoira, que andaba por alí dando unha volta, no ano 1727, apareceu unha imaxe de Santa Bárbara feita de pedra, entrerrada a carón dunha fonte que hai a uns 50 metros da igrexa, e que se coñece como “Fonte Santa”
..      Os veciños, limpárona ben, e levarona para igrexa, poñéndoa no altar, e quedando así de cu pra fonte. E tal foi a sorpresa dos veciños, cando pro outro día, viron a imaxe da virxe outra vez na fonte. Volveron collela, e volvérona para igrexa, aparecendo na fonte de novo pro outro día mais.
..      Este feito, seica aconteceu unhas cantas veces, ata que a última vez que o fixeron, descargouse unha enorme tronada sobre a parroquia que durou toda a noite.
..      Entón, os veciños, decatáronse de que o que quería Santa Barabara, era estar onda a fonte, e acordaron facer unha peana na parte traseira da igrexa, e poñer a santiña mirando pra ela.
..      E alí se pode ver hoxe. Dende onde está, mírase a fonte, e dende a fonte, mírase a Santiña.
..      A última foto, está feita dende a “Fonte Santa”

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

ODA ÁS PIÑAS

A Cristorrei* achegueime,
no albor dun novo día,
coa miña guitarra en mau,
pra facerme compañía.

E entre cantiga e cantiga,
de vez en cando escoitaba,
un “tris tris” acompasado,
que ó meu cantar axudaba.

Agucei ben o oído,
e pregunteime que sería,
o chasquido acompasado,
de tan fina melodía.

Ata que diron meus ollos,
con tan fermoso instrumento,
e coas maus que o tocaban,
con semellante talento.

Alá, no alto dos pinos,
e coa calor que facía,
iban soltando os piñóns,
as piñas que o sol abria.

*Cristorrei: É unha capeliña que hai no alto dun monte na parroquia de Xustáns en Ponte Caldelas. Arredor dela, hai unha area recreativa moi fermosa e onde se está moi ben.
Alí vou algunhas mañás pola fresca para tocar e escribir.

UNHA CERVEXA EN CARITEL

Indo no antronte prá Lama,
metéuseme na cabeza,
parar alá en Caritel,
pra beber unha cervexa.

E a señora moi amable,
ó mirarme antoxadizo,
deume un anaco de pan,
e unhas lescas de chourizo.

Foi cousa de tanto aprecio,
que despois de agradecerllo,
proseguín o meu camiño,
asubiando coma un merlo.

Que non hai nada millor,
pra sentirse complacido,
que ir toca-la guitarra,
ben comido e ben bebido.

A IGREXA DE CARITEL (Ponte Caldelas)

A IGREXA DE CARITEL (Ponte Caldelas)
       Que pasa coa Santa Madre Igrexa, que non coida nin arranxa os desperfectos dos seus bens?
       A fermosísima igrexa de Caritel en Ponte Caldelas, loce en este estado de abandono total. Acotan un lateral, ante o perigo de caída das tellas. E as pedras do campanario, desmontado fai tres ou catro anos polo perigo de derrumbe, repousan no chau, pechadas nunha rede metálica, e sen que se tomen as medidas necesarias pra devolvelo ó seu sitio.
       Seguramente, están esperando que lla arranxe Patrimonio, a Xunta, o concello, ou as colectas dos veciños.
       Os mandamaises da igrexa, están afeitos a que outros lles arranxen os seus bens, cando eles son propietarios da banca mais rica do mundo, e con solo o que ingresan no día dos Milagres de Amil, podían arranxala. E poño de exemplo o día dos Milagres, porque cae nistas datas, pero podería falar do Corpiño, a Franqueira ou de tantos outros sitios onde os cartos en negro, entran a maus cheas.
       E co que ingresarán na catedral de Santiago durante o Xacobeo 2021 (Se o permite o Covid), poderían arranxar todo o patrimonio que teñen espallado polas parroquias e vilas galegas, e que se está deteriorando na súa meirande parte a pasos axigantados.
       Eles teñen as chaves, eles son os donos de todo, e eles disfrutan do seu usufructo. Así que, a eles, corresponde arranxalos.
       E falando doutra cousa:
       O que mais me gusta do conxunto arquitectónico, é o contedor de lixo achegado ó lateral da igrexa… dalle un aire de distinción e modernidade, que xa quixera pra sí a Catedral de Tui. 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•