Despois de ledicia de mirar recuperado o castiñeiro tricentenario dos Milagres de Amil, e como non todo é bo facer, mirade o que atopei nún dos carballos.
E isto non é de dous días. Pola verruga que ten o carballo, xa ven de moitos anos atrás.
E o peor de todo e que é un carballo centanario, anque tanto ten. O mal, é mal, sen importar a edade da árbore.
É que ninguén mira por esto estando como está, e por onde pasan milleiros de persoas ó ano?
Se está no recinto do Santuario, supóñome que será dos curas.
Pois deberían mirar por estas cousas materiais, e non só preocuparse por salvar as nosas ánimas.
Despois quéixanse, porque os veciños queren as carballeiras que iles descuidan, e solo protestan cando lles pasa o que lles pasa… Poñamos que falo de San Xusto, que diría Sabina!
Vou mandar unha queixa coas fotos ó obispado, a ver que caso me fan, anque non sei se a carballeira é da súa propiedade ou non. Se non é, falarei cuns amigos pra ver o que se pode facer.
Entre O Castelo e Muimenta 