UN CARBALLO CON GRIFO INCORPORADO!
UN CARBALLO CON GRIFO INCORPORADO!
Despois de ledicia de mirar recuperado o castiñeiro tricentenario dos Milagres de Amil, e como non todo é bo facer, mirade o que atopei nún dos carballos.
E isto non é de dous días. Pola verruga que ten o carballo, xa ven de moitos anos atrás.
E o peor de todo e que é un carballo centanario, anque tanto ten. O mal, é mal, sen importar a edade da árbore.
É que ninguén mira por esto estando como está, e por onde pasan milleiros de persoas ó ano?
Se está no recinto do Santuario, supóñome que será dos curas.
Pois deberían mirar por estas cousas materiais, e non só preocuparse por salvar as nosas ánimas.
Despois quéixanse, porque os veciños queren as carballeiras que iles descuidan, e solo protestan cando lles pasa o que lles pasa… Poñamos que falo de San Xusto, que diría Sabina!
Vou mandar unha queixa coas fotos ó obispado, a ver que caso me fan, anque non sei se a carballeira é da súa propiedade ou non. Se non é, falarei cuns amigos pra ver o que se pode facer.
Tereivos informado
A MÚSICA VAI POR BARRIOS EN PONTEVEDRA.
Pois vai ti ver, que fai un par de días, entereime de que o concello, estaba levando a musica ás prazas dos arredores do centro da capital. Algo así como ás provincias con respecto de Madrid.
E souben, pola súa páxina do Face, que o grupo “Os Ghalos do Curral”, cantaban na Parda, a escasos cen metros da miña casa.
Así que alá fun feito un foguete para disfrutar dunha boa sesión vermú musical.
Cando cheguei alí, o que vin, pareceume desolador. Xa o di todo que solo se puxeran 20 sillas, como se xa o concello, soupera de antemán, que estaba organizando mal a cousa. Eso si… as medidas de seguridade anti coronavirus, perfectas, que todo hai que dicilo.
Alí xuntámonos duas ducias de persoas para disfrutar da música tradicional, e falando con algún veciño, decatámonos de que no concello, ou son moi burros, ou non teñen nin idea de facer istes concertos. Porque ninguén sabía do evento que se facía alí, nin quen tocaba, e os que nos achegamos, ou ben eramos amigos do grupo, ou algunhas das persoas que por alí paseaban.
Escoitas tocar, e vas ver que hai.
E posto a pensar, digo eu: Pero custa moito facer uns cartaces para poñer nas cafeterías e comercios do lugar onde se celebran estas cousas?
E non se poderían facer uns papelitos para poñer nos mostradores decindo o que hai?
Ou unha pequena valla publicitaria no sitio, indicando os días e os concertos que alí se fan, para que o sepan polo menos os veciños?
Pero se ata nas festas da miña aldea se fai!!!
Pero o peor, veu despois, cando empezou o concerto.
Cagada (con perdón) de escenario, por chamarlle de algunha maneira.
Baixo un sol, que caía a plomo, e sen toldo por riba!!
Que se torrisquen os músicos, que total, co que cobran, dalles para mercar un pucho!!
Xa quixera eu ver un pleno municipal onde se fixo o concerto. E alcalde e concelleiros, sen pucho!!! Anda que non me iba rir nin nada!!
Iban saber o que é un carracho tomando o sol na pola dun codeso.
Se nono vexo, nono creo… co que custan catro cartaces para poñer nos arredores, e alo menos, que nos enteremos os veciños da movida que temos á porta da casa, e un toldo para protexer ós músicos dunha insolación.
Ó millor, é que gastaron todolos cartos no formigón e pedra labrada empregados na ponte do Burgo, que xa parece aquilo a pista de despegue do aeroporto de Peinador en vez dunha ponte romana!!
Bueno, anque iste é outro cantar e non o dos Ghalos. Menos mal que istes coa súa música, fixeron que se me pasara o cabreo por uns intres.
Que diferencia… Pola tarde, achegueime ó concello da Lama, a escoltar o concerto da banda de música da miña aldea de Muimenta, e alí, si que o publicitaron ben publicitado. E os músicos, sentíronse moi a gusto ante a xente que acudiu a escoitalos. Se ata se pasou algún membro da corporación que coñezo para supervisar as cousas.
Pois a levalo con calma, porque penso que esto é momentaneo. En canto pase isto do coronavirus, xa non haberá mais música nos barrios, e volverá todo po centro.
Pois ala, veña. Que teñades bo día, a ser bos, e perdédevos polas congostras dos arredores de Pontevedra, que de momento aínda non lles botaron o formigón que tanto gusta a esta corporación municipal.
Apertas para todos.
(As fotos son dos Ghalos e de Radio Nova da Lama)
PUIDERA SER…
PUIDERA SER..
E unha das tres cantiguiñas que fixen durante o confinamento.
Niste caso, dedicada ó día da Patria Galega que celebramos o vindeiro día 25, e feita dun poema do meu amigo e compañeiro Baldomero Iglesias Dobarrio (Mero), do seu poemario “RECENDOS DE LUZ E SOMBRAS”
Espero que vos guste e que a compartades se vos presta.
Que teñades bo día da Nosa Patria, moitas grazas, e unha aperta para todos.
Deixovos o poemiña de Mero:
PUIDERA SER
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
se a memoria de quen somos se lembrara.
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
se nacer nesta Nación
fose a honra aínda gardada.
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
se a nosa Fala, estivese
en boca madurada.
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
se os seus fillos deixaran de purgala.
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
se deixaran un día de matala.
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
se os de fóra non viñeran explotala.
Pudiera ser Galicia a Nosa Patria
se os menceres abriran alboradas.
Pudiera ser… E aínda así é a Nosa Patria
se entre todos somos quen de recobrala.
Puidera ser Galicia a Nosa Patria
Se a memoria de quen somos se lembrara.
https://www.youtube.com/channel/UCtCBIG_lsq37q26iSqKSzug/featured?view_as=subscriber
UN CASTIÑEIRO TRI-CENTENARIO NO RECINTO (ADRO?) DOS MILAGRES DE AMIL
No vindeiro mes de Octubre, van facer 12 anos, que fun cantar ó palco que hai na carballeira dos Milagres de Amil, e fixárame nun vello castiñeiro que aparentaba estar seco, xa que nese mes, tiña que ter folla e ourizos, coma os carballos do seu lado, que si tiñan folla.
Preguntei por alí, e dixéranme que o estaban tratando, pero que estaba en moi malas condicións.
Tamén me falaran de que, según uns dibuxos da antiga capeliña, podería ter entre 300 e 400 anos. O santuario actual, data de mediados do século XIX.
Pois onte, pasei por Moraña, e lembreime do castiñeiro. Sen pensalo dúas veces, alá fun pra saber dél, e a miña ledicia foi, atopalo tal como o mirades na foto, ben aseado e peiteadiño. Cheíño de follas e ourizos
Parabéns pros responsables de tal feito!!!
E xa posto, vouvos contar algo que me pasou aquel día de fai 12 anos.
Cando estaba facéndolle as fotos ó castiñeiro, decateime de que alguén (como podedes ver nunha das fotos) deixara o teléfono no tronco. Mirei se funcionaba, anque estaba bloqueado, e funcionaba. Non se me ocurriu mellor cousa que deixarllo o cura que alí estaba. El pedíume o meu número, por se non aparecía o dono que o entregara na Garda Civil (Non sei porque non podía facelo el)
A miña ledicia foi, que pasados uns días, chamoume un señor, xa non lembro de onde era, dándome as grazas por atoparlle o teléfono. Seica o puxera no tronco, para dar idea do groso que tiña
Pois veña. Que ogallá cunda o exemplo.
REGULACIÓN DO TRABALLO NA CASA!!!
REGULACIÓN DO TRABALLO NA CASA!!!
,,, Parece que ó remate desta pandemia, aumentarán os traballos dende a casa entre un 20 e un 30 por cen. O que necesita unha regulación, xa, e sen esperar mais!
… Porque é de supoñer, que a esta xente, terán, antes que nada, que aumentarlle o soldo, xa que pra empresa vai ser un aforro, e para o traballador conlevará un gasto mais…. E estou pensando mais ca nada no consumo de enerxía.
… Lembro como se fixeron as grandes fortunas textís, esas que hoxe presumen de iates e donativos. E lembroas porque vivín como se fixeron, xa que son de Lalín, bisbarra da que saíron as mais grandes casas de moda do país, se esceptuamos un par delas
E sei como empezaron a facer as fortunas todos estes grandes modistos que presumen da fortuna que teñen, a base de explotar a miles e miles de mulleres do noso rural e dos pobos pequenos.
… Lembro ringleiras de coches diante dos galpóns onde empezaban a traballar e “labrar” as fortunas, esperando por pantalóns e chaquetas para zurcir e coser na casa.
Miles de mulleres, traballaban na súa casa día e noine por unha miseria de “donativos” por peza que zurcían.
… Nin cotizaban por elas, nin figuraban como traballadoras, nin cobraban por horas traballadas ou extras. Aproveitáronse delas, por unha miseria.
… Lembro a miña nai pedaleando seguido dias e noites, e mais días e mais noites, tanto, que ata parece que teño aínda o son da máquina de coser metido nas orellas.
… E fodeu a vista e queixábase seguido da columna por estar tantas horas cangada na máquina sen compensación ningunha.
… E aínda por riba, eramos os fillos e fillas, os que tiñamos que poñer o coche ou a moto para ir a buscar e levar as pezas de roupa que cosían as nosas nais, á fábrica, sen que ninguén nos dira unha peseta para gasolina.
… Así se fixeron as grandes fortunas textís nos últimos cincoenta anos.
… Todo o que fixeron foi a base de traballos clandestinos. E así que fixeron as fortunas, fórense a fabricar a países terceiromundistas para seguir explotando a cativos e non tan cativos e abaratar soldos.
… E cando na crise pasada, algúns diles fundiron, recibiron unhas boas axudas da Xunta para tentar recuperarse, anque logo ises cartos, foron para montar fábricas fora, ou para mercar grandes pazos.
… E a estas mulleres, non se lles pode dar un soldo mínimo vital, porque logo veñen os sabiondos e imbéciles de turno, dicindo que non se lle deña unha paga ós vagos… que traballen!!!
… Cada vez que escoito falar de que Echenique contratou unha enfermeira ilegalmente, e que non cotizaba por ela, veñenseme a memoria os grandes modistos multimillonarios de esclavas que non tiñan a pel negra e que non recollian algodón nos campos, pero eran sometidas á misma esclavitude ca elas… pero na súa propia casa!!!
… Os que acusan a Echenique, son os mesmos que defenden ós outros… paradoxas da vida.
… Pois para min, e como decía o meu pan… tanto ten, Xan coma Perillán!!!
Así que, para rematar, esperemos que o traballo na casa sexa regularizado axiña, porque aos domicilios particulares, non van a ir, pois…. os inspectores de traballo por poñer solo un exemplo.
… Veña, bos días para todos, a ser bos, e non vos perder polas congostras, que vaia mañán de inverno que apareceu en Pontevedra
QUERERÁN QUE NOS VOLVAMOS TOLOS?
QUERERÁN QUE NOS VOLVAMOS TOLOS?
…… Cada vez, entendo menos isto do virus da corona.
…… As opinións dos entendidos na materia (non dos faceólogos e twitologos) cambian asegún se o aire sopra de Marín ou de Lerez.
…… Un médico epidemiólogo, defendía na TVE o uso das luvas, porque era unha maneira de ter protexidas as maus do virus, e que bastaba con chegar a casa e desinfectalas ou lavalas antes de sacalas para estar libre de contaxio. O mesmo dicia das mascarillas, que era unha maneira de defendernos do contaxio dos mais, e de que os mais estiveran defendidos de nós.
…… Media hora despois, noutra cadea, me parece que en Antena3, unha doctora en non sei que cousa (sinto non saber de que era) era contraria ó uso das luvas, porque decía que a xente, o sentirse mais protexida, nun supermecado, por exemplo, tocaba mais cousas, e o sentirse mais segura, era mais facil que collera pois por exemplo, o móvil cando soa. E despois iba tocar as chaves do coche, o volante, etc. as bolsas, o portal da entrada do edificio, os botóns do ascensor… e fixo un experimento en directo, baixo unha luz ultravioleta de cómo funciona o contaxio.
…… Ela recomendaba lavalas maus se era posible facelo, ou andar cun frasco de desinfectante no bolsillo e usalo cada vez que fose posible, cando se saia distes sitios pechados e onde hai moita xente.
…… Sobre a mascarilla, decía o mesmo, era mais de gardar a distancia que de usala, e razonaba decindo que en canto suban as temperaturas, a mascarilla vai ser casi insoportable tela posta, e que vai provocar moito suor, o que faría imposible non levar as maus a ela varias veces durante as saídas.
…… E agora para rematar, Feijoo dinos que é un excelente dato que solo un de cada cen galegos, estiveran en contacto co virus. Vese que hai eleccións á volta doutra rolda de cervexas.
…… Bueno, pois según o instituto epidemiolóxico que fixo o estudio, o cinco por cento nacional, e unha cantidade moi baixa, porque quere decir que solo unha infima parte da población está inmune, ou o que é o mesmo, en Galicia, de cada 100 persoas, noventa e nove, están en perigro de contaxio. Así que, ou atopan logo unha vacina, ou ímos a pasar todo inverno que ven, pechados.
…… Así que, se vos digo a verdade, un xa non sabe que pensar… se nonos pecharon antes, malo. Se nos pecharon tarde, peror. Se nos soltan pronto, malo. Se nonos soltan, protestamos. Se saen os nenos, malo, pero se saen os vellos, peor. Se poñemos mascarilla, bo pero malo, se usamos as luvas, malo pero bo. Se nos contaxiamos, malo, se non nos contaxiamos peor. Se non abren os negocios, malo pero se abren peor porque nos contaxiamos.
…… E xa postos e para rematar… quen carallo me mandaría a min mirar onte a TV. Levo uns anos que non vexo a TVGayoso & Rober, pero visto lo visto, ó mellor, volvo. Igual resulta mellor o humor burdo e zafio, que escoltar ós científicos.
…… O do título QUERERÁN QUE NOS VOLVAMOS TOLOS? é porque xa me supoño que ecoitástedes á Garda Civil de Tráfico… din que despois de tanto tempo pechados, que nos volvemos rebeldes e agresivos. Bueno, pois a ver se son un pouco comprensivos e me volven un par de puntiños do carnet que quédanme poucos.
…… Apertas para todos, e que tañades un bo día, ou non. E non vos perder polas congostras, ou si, que anda o virus solto. E en caso de que vos perdades, facedeo con mascarilla e lubas… ou non!!
AÍ VEN O MAIO
AÍ VEN O MAIO
AÍ VEN O MAIO DE FLORES CUBERTO …
Esta, é unha estrofa popular, coa que se lle daba a benvida ó mes mais florido do ano, utilizada tamén por Rosalía e Ramón Cabanillas.
PUXÉRONSE Á PORTA CANTÁNDOME OS NENOS…
Os nenos do lugar, eran os que iban cantando de porta en porta cun maio, que se facía (varía según o lugar) nunha taboa espetada nun pau e toda cuberta de frores e fiuncho.
E OS PUCHOS FURADOS PARA MIN ESTENDENDO…
Ó rematar de cantar, os nenos pasábanlle un pucho ó ointe para recibir os agasaios polos seus cantos. Ó decir “puchos furados” da a entender, que os nenos eran probes.
PEDÍRONME CROCAS DOS MEUS CASTIÑEIROS…
As “crocas” son as castañas secas no canizo, teñen outros nomes según a bisbarrra. Polo Deza tamén se coñecen como “cascallos” ou “Castañas pilongas” e cando chegaba o mes de Maio, aínda quedaban castañas das recolleitas no ano anterior.
PASADE, RAPACIÑOS, CALADOS E QUEDOS…
O oínte pídelle ós rapaces que entren na casa.
QUE O QUE É POLO DE HOXE QUE DARVOS NON TEÑO…
Anque non ten nada que darlles de comer
EU SONVOS O PROBE DO POBO GALEGO…
Porque é o pobo galego que está pobre
PARA MIN NON HAI MAIO, PARA MIN SEMPRE É INVERNO!
Refírese a que está probe durante todo o ano.
CANDO EU ME ATOPAR DE DONOS LEBERTO…
Cando se libere dos explotadores e dos señores do pobo (Señores da casa grande)
E O PAN NON MO QUITEN TRABUCOS E
PRÉSTEMOS…
E cando os frutos das súas colleitas non llos quiten os empeños e os préstamos dos bancos.
E COMO OS DO ABADE FLOREZAN MEUS EIDOS…
Cando as súas hortas señan ricas en colleitas coma as dos curas e as da igrexa en xeral.
CHEGADO HABERÁ ENTONCES O MAIO QUE EU QUERO.
Entón si será primavera para el e para o pobo galego, sen impostor, cregos e señores.
QEREDES CASTAÑAS DOS MEUS CASTIÑEIROS…
Dille os nenos, que se queren o agasaio das castañas.
CANTÁDEME UN NAIO SEN BRUXAS NIN DEMOS
Que lle canten un maio que non conteña supersticións… un maio diferente
UN MAIO SEN SEGAS, USURAS NIN PREITOS…
Un maio sen ter que ir a Castela á sega, sen préstamos e sen preitos ca xustiza.
SEN QUINTAS NIN PORTAS, NIN FOROS, NIN CREGOS…
Sen ter que facer a MILI obligatoria (A miña interpretación persoal) sen pagar impostos por vender as colleitas, e sen ter que pagar ós señores e á igrexa por traballar a terra.
IR ÓS FURANCHOS É UNHA RELIXIÓN!!!
IR ÓS FURANCHOS É UNHA RELIXIÓN!!!
… Acabo de mirar un video onde uns mozos, píden ós seus pastores que intercedan pra ter misa católica, que necesítana para limpar a súa alma… E paréceme moi ben, claro que si!
… Eu respecto as ideas e relixións de cada quén, xa sexa Católico, Protestante, Ortodoxo, Sunita, Chiita, Budista, Theravado, Xudaista, Hinduista, Chinés, ou de Lalín.
… Creo que todo o mundo ten direito a practicar por un igual, a relixión na que creé.
… Pero é que eu, creo nos furanchos. Son a miña relixión.
… Amais, istes si que existen de verdade. Non fai falta inventalos nin miralos en estampiñas ou figuriñas de barro e madeira… están aí, ó lado da casa, ou coma moito, a un par de litros de gasolina de distancia!
… Para moitos de nós, os furanchos, son unha auténtica relixión, e veñen sendo algo así coma os nosos lugares de culto.
… Neles acóllen o furancheiro (O noso Pastor) cos brazos abertos, coma bos feligreses que somos, e xuntos, confesamos os nosos pecados e perdonámonos os úns ós outros, así coma os furancheiros perdonan (as veces) as nosas débedas se non son de moita cuantía.
Amais, neles purificamos os nosos corpos por dentro e bendicímolos por fora.
… O viño tinto, ben sendo o noso sangue. E o Branco, pois eso… os glóbulos da mesma cor.
… E os furanchos, si que son milagreiros… bufff, se eu vos contara… teño mirado algún feligrés chegar con cara de difunto, ou como se o mataran de morte ben morrida, e a media hora de recollemento, bailar enriba da mesa coma se lle estivera dando o demo co rabo.
… E a música cultural-relixiosa que temos? Eso si que é unha auténtica gozada… empezamos facendo “gorgoritos” coa cunca na mau, e despois de repetir tres ou catro cuncas, rematamos con uns cantos gregorianos miudiños fermosísimos.
… E no imposto da renda, tería que haber unha casilla, que marcaríamos cunha equix para subvencionalos coma os coles dos curas, e así, baixar o prezo da cunca vinte ou trinta centimos.
… Pois eso, meus queridos amigos, como diría Felix R. De la Fuente, falando dos paxaros. Que non estou en contra de que cada quen reclame o culto que cultiva. Agora, eso si, o mesmo trato para todos por un igual.
… Temos todos o mesmo direito nas nosas creenzas, según esa cousa tan rara de usar e tirar, e que cada ún interpreta da maneira que mellor lle convén, e cando mellor lle conven, que lle chaman Constitución.
… Así que se abren lugares sagrados como as Igrexas e Mezquitas, ou Templos Mormóns, Budistas, Hinduistas ou Maias, pois que abran os furanchos tamén.
… É de lei!!!
… Dixen…
MIÑAS CANTIGAS DURANTE O CONFINAMENTO PRODUCIDO POLO COVID19
CEIP SEQUELO – MARÍN
http://www.edu.xunta.gal/centros/cepsequelomarin/?q=node/1781&fbclid=IwAR0k2jkGNj5maSC5JWaeMMFfXp5GN5-9KXxknFXEllNjc-Nj9wdC2mlz6y0
TVG
http://www.crtvg.es/tvg/a-carta/a-revista-4371893
CEIP XESÚS GOLMAR – LALÍN
https://www.edu.xunta.gal/centros/ceipxesusgolmar/node/541
FACEBBOK
