MIÑAS CANTIGAS DURANTE O CONFINAMENTO PRODUCIDO POLO COVID19

CEIP SEQUELO – MARÍN
http://www.edu.xunta.gal/centros/cepsequelomarin/?q=node/1781&fbclid=IwAR0k2jkGNj5maSC5JWaeMMFfXp5GN5-9KXxknFXEllNjc-Nj9wdC2mlz6y0

TVG
http://www.crtvg.es/tvg/a-carta/a-revista-4371893

CEIP XESÚS GOLMAR – LALÍN
https://www.edu.xunta.gal/centros/ceipxesusgolmar/node/541

FACEBBOK

 

 

FALTOS DE SAÚDE DEMOCRÁTICA

FALTOS DE SAÚDE DEMOCRÁTICA
……. Despois de ollar un resumo do debate de onte no congreso, e mirando como se tiran à cara os mortos uns ós outros, ata sinto vergoña allea, e o asco mais repugnante que poido sentir por todos iles.
……. Imos a menos!!
……. Neste país, imos a menos democráticamente falando.
……. É increíble que os líderes dos partidos, non se poñan dacordo para nada, e menos para xuntar as súas forzas pola situación tan grave que estamos a pasar, e o único que fan é criticarse mutuamente, e a ver cal diles di as burradas mais grandes.
……. E tanto teñen uns coma outros. Mesmo asemellan bandas rueiras. Solo lles faltan os bates de béisbol, as cadeas e as navallas nas maus. E o peor de todo é que todos estes valores negativos, estanllos a transmitir á población, coma se doutro coronavirus se tratase, e así vemos nas redes, as burradas mais grandes que te podes botar na cara.
……. E vou poñer un ejemplo do contaxio que producen istes indeseables. O de o médico epidemiólogo Fernando Simón.
……. Resulta que iste home, licenciado en mediciña e especializado en epidemioloxía na “Escola de higiene e mediciña tropical de Londres” e que exerceu como director dos centros de investigación de enfermedades producidas por diversos virus en Mozambique e Burundi, está considerado coma un dos epidemiologos mais importantes do mundo, por organizacións coma a OMS ou o Centro Europeo pra Prevención e Control de Enfermedades.
……. Pois ben. Este señor, foi insultado ata límites insospeitados polos simpatizantes e representantes do PP. E palabras coma inútil, mata vellos, ou roxo de merda, aparecian en cantidade de mensaxes nas redes e nos comentarios dos artigos de prensa.
……. Claro. O que non sabían, é que foi Rajoi no ano 2012, quen o nomeou Director do Centro de Coordinación de alertas e emergencias do Ministerio de Sanidade. E o mellor de todo é que foi tamén o portavoz, cando a epidemia do Évola.
……. Claro que daquelas, eran os do PSOE quenes o poñían a caldo e o trataban de inútil botándolle os mesmos insultos que lle din agora.
……. Esto vai a menos. E a democracia, cada vez, é menos democracia, e os pactos entre os partidos actuais son impensables. O que digo no título… os políticos que temos, están faltos de saúde e cultura democrática.
……. E para rematar, vou contar unha cousa, que fala moi ben da diferncia dos políticos dos anos oitenta a os de agora.
……. Eu son un gran mante da radio. Teñoa prendida moitas horas durante o día, e fai xa uns cuantos anos, habia nas tardes dos mércores na “Ventana da SER” unha tertulia de políticos “Tertulia de sabios” que eu non me perdía nunca. E os contertulios que estaban, entre outros que xa non lembro, eran Gregorio Peces Barba, Herrero de Miñón e Ernest Lluch, este último, asesiñado por ETA, nos tempos en que se facía a tertúlia que presentaba a xornalista Gemma Nierga. Lenbro a Gemma que anque chorando seguido, fixo o programa inteiro co resto de contertulios o mesmo día ou ó seguinte de que o asesiñaron.
……. Pois ben. Nunha desas tertulias, Herrero de Miñón que me parece que era o portavoz de AP naqueles tempos, contou unha anécdota de Ruiz Gallardón, pai do que foi despois alcalde de Madrid.
……. Resulta que cando se facian as xuntanzas sobre a tramitación dunhas leises de traballo, un día dos Santos Inocentes pola tardiña, Herrero de Miñon, gastoulle unha iñocentada a Ruiz Gallardón decíndolle: Oes, chama un taxi e vaite correndo á Moncloa, que acaba de chamar Felipe González, dicindo que hai unha xuntanza dos distintos partidos para tratar diversos asuntos.
……. E Gallardón, colleu un Taxi e marchou pra Moncloa sen decatarse de que era o día dos Iñocentes.
……. Cando chegou o palacio, e saiu Felipe a recibilo, este díxolle que el non había convocado reunión algunha, que a ver se lle gastaran unha inocentada.
Gallardón, decatándose de que Herrero de Miñón fixéralla ben feita, dou volta para marchar. En canto a dou, chamouno Felipe e díxolle: Non te vaias, aproveita que estás aquí, pasa, e charlamos un rato.
……. Pois seica acabaron os dous, na famosa “Bodeguilla da Moncloa” papando xamón e bebendo viño ata altas horas da noite.
……. Pois ben. Isto, sería impensable hoxe, entre Pedro Sanchez, Pablo Casado, Santiago Abascas e Pablo Iglesias… mais ben, rematarían a navallazos, ou enzarzados nunca liorta coma se dunha xaula de grilos se tratase.
……. Porque agora, o que conta é gañar as eleccións por riba de todo, sen que lles importe o país nin os cidadans. O que importa, e facer campaña electoral un día si e outro tamén. Anque sexa utilizando as mortes de didadáns, motivadas polo terrorismo, por pandemias ou por accidentes.
……. Pois xa lles val.
……. Fixen a promesa de non volver a votar nas eleccións xerais. A miña promesa, hoxe, aínda é mais forte que fai dous días.
……. Apertas para todos. E cando todo isto remate, verémonos nos furanchos, e entre cantigas e cuncas de tinto, esquecerémonos de todos istes buítres sedentos de sangue, que viven a costa do noso suor e das nosas bagoas.

O DÍA QUE CAMBIEI A MOZA POLA TABERNA

O DÍA QUE CAMBIEI A MOZA POLA TABERNA
…….. O poema, fíxeno a comenzos de ano, ó volver a ver no blogue “AQUAM LATAM” do amigo Manolo Busto, a foto do Señor Souto na súa taberna. Taberna na que botei moitas noites da miña mocedade cantando cos meus amigos daquel tempo.
…….. Cando o escribín, non foi coa idea de musicalo, pero poucos días despois de facelo, tiña que cantar nos pendellos da Agolada. Así que, pensei que sería bo poñerlle música e cantalo alí.
…….. E aproveitando que o Arnego nace na Serra do Faro, e ás musas andaban a meter os pes nas súas augas, non me fixo falta pensalo dúas veces, e a cantiga, estreneina nos pendellos tal como eu quería.
…….. A taberna, atopábase onda a ponte vella de Vilariño (a casa segue alí reconvertida en “Puticlú” unha magoa non aproveitala como casa de cultura ou algo así) e na parte de riba dela, había unha tosta para a producción de enerxía eléctrica. Os mozos de Cadrón, Agolada e dos seus arredores, iamos a bañarnos nela polo vrau. Eu ia coa miña guitarriña ó lombo dende o Castelo, e despois pola noitiña, botabámoslle unhas cantiguiñas alí mentres bebiamos un “Fis Fas” daqueles que había.
…….. Gardo moi boas lembranzas dese lugar, e de feito, cada vez que paro a tomarlle unha jasiosa no Merendeiro do Arnego, que queda a uns 100 mts. de onde estaba a taberna, sempre paro despois na ponte, e vanseme os ollos pra casa que tantas lembranzas garda baixo o seu teito.
…….. O poemiña, non é que conte a verdade de cómo eran as cousas, xa que daquelas e aínda despois, non cambiaba a música polas mozas, pero bueno, é unha maneira de falar e de dicir que tamén me gustan moito as cantigas nas tabernas. Tabernas reconvertidas hoxe en día en furanchos, pero que seguen gardando o sabor do bo viño e a boa música.
…….. Pois nada. Que teñades un bo día, a ser bos, e levadeo con sosego, que nun mes, andamos perdidos polas congostras mirando como maduran as ameixas e as uvas, e as amoras e as cereixas.
…….. Apertas para todos.

CATRO REFLEXIÓNS DENDE O MEU SOFÁ.

CATRO REFLEXIÓNS DENDE O MEU SOFÁ.
1.-. Vamos a ver… Non me podo explicar, como un país dunha pequniña illa do caribe, empobrecida dende fai mais de medio século, e sometida ós mais ferreos embargos por parte de “la madre USA” e os seus fillos que son todolos demais paises do mundo inteiro, exceptuando dous ou tres, pode ter un dos mellores sistemas de saúde do mundo mundial, e permitirse o luxo de mandar médicos por toda a faz da terra salvando as vidas de quen os ten embargado, empobrecido e que solo van a illa a facer turismo sexual.
2.- A ver, gustaríame saber tamén, por qué os do PP, Cidadáns e VOX, non convocan un pleno extraordinario no congreso, para pedir unha moción de censura ó goberno por estar mercándolle material médico a China. Un país comunista con unha dictadura férrea, e que aínda por riba, apoia a outra dictadura Chavista, Bolivariana e moi Madura.
3.- Por qué o PSOE, chega sempre tarde a todolos sitios, e quena paga despois somos nós? E o que aínda é peor, que nin o recoñecen nin piden perdón, e atopan disculpas para todo?
4.- Gustaríame que todos eses curas, bispos, cardenais e papas, que saen a decir burradas sobre a política, sentencias xudiciais, e que non son capaces de recoñecer os abusos sexuais a menores doutrora, foran capaces de explicarme, o por qué nos tempos de pobreza e miseria, aparecian santos milagreiros e virxes por todalas partes dista bendita terra facendo milagres, e agora non hai ni un que asome o naris, anque solo sexa para saber como estamos? Bueno, a contestación a esto case que a teño eu… porque rematou a política do medo ó que tiñan sometidos ós feligreses.
…..
Bueno, pois nada mais. Que teñades un bo día, e non saiades da casiña. Tempo teremos para perdernos polas congostras non faltando moito.
Apertas para todos.

DENDE O MEU SOFÁ

DENDE O MEU SOFÁ.
……  Moitas veces, cando as miñas fillas eran cativas, e escomenzaban a estar de actualidade todas estas cousas tan modernas que temos para enredar no tempo de lecer, preguntábanme que, en qué enredabamos e a que xogabamos os nenos do meu tempo se apenas funcionaba a TV, non había Tlf. (Bueno, habíao na taberna) e non tiñamos internet nin rabos de gaitas. Eu tentaba esplicarlles, que tiñamos os nosos propios xogos, e que non nos aburriamos nada, porque eran xogos de compañeirismo e onde participabamos todos os rapaces da aldea.
……  Dame que nunca o entenderon
……  Pois ben. Ven isto a conto, porque estou pensando na xentiña do ano 1918, cando aquela gripe coñecida como a peste, levouse a tantos por diante.
……  Hoxe o meu bo amigo Daniel González Alén, puxo un fermoso artigo no seu muro sobre dela, onde di que solo en Lalín, morreron un cento de persoas, dos que 14 eran da parroquia de Sello.
……  Como farían sen os medios de comunicación e información que temos agora, e sen todos istes enredos que temos nas casas para pasar o tempo mentres estamos pechados, e sen os medios sanitarios e desinfectantes que temos agora.
……  Bueno, podo imaxinalo: Sentarse ó pe do lume na lareira, contar uns contiños… e esperar!!!
……  Que teñades un bo día, e ogallá nos vaia ben a todos.
……  Unha aperta

HOMENAXE A SUSO VAAMONDE

HOMENAXE A SUSO VAAMONDE
……O pasado día 16 de Febreiro, por mor do 20 cabodano do seu pasamento, tivémoslle unha homenaxe en Regodobargo (Ponte Caldelas) ó seu fillo predilecto Suso Vaamonde, e déuselle o seu nome á Casa da Cultura do lugar.
……Alí, pese ó día de invernía que tivemos, xuntámonos unha boa remesa de amigos, que xunto ás irmáns e irmaus de Suso, convertimos a homenaxe, nun fermoso día de recoñecemento ó cantor, entre poesía, música, amizade e lembranzas… moitas lembranzas, e moitos sentimentos compartidos!!!
……Antes, o día 14 ás 13’00 h. en Radio Nova, fixéron un programa dedicado á súa vida e andanzas musicais, no que tiven a ledicia de participar e cantar algunha das súas canatiguiñas, amais de falar e contar algúnhas das cousiñas do amigo, que se foi fai 20 anos, pero que segue na nosa memoria.
……A cantiguiña “Cantiga de amigo” é un fermoso poema que lle dedicou Mini Rivas, que grabou “A Quenlla” no seu disco “Silencios na memoria” e que eu recupero pra ocasión.

CANTIGA DE AMIGO
……As cinzas do cantor Suso Vaamonde, amigo e compañeiro, foron botadas ó río Oitavén polos seus amigos, un primaveral día de inverno.
……O río que acolléu a súa infancia, acolléu tamén os seus restos.
……Nel mora como unha xacia, e a súa música, e a súa enorme persoa, camiñan coa auga cara o mar da inmortalidade.

Baixan as augas caladas
do cantor van namoradas
e a troita no areal.
Baixan as augas mainiñas
do cantor namoradiñas
cantigas para o mar.
O inverno no triste día
quixo esquence-la invernía
e a primavera a raiar.
E os amigos na camposa
fixeron leito de rosas
e as cinzas cara o mar.
E cando a neboa se apouse
e a paz no Oitavén repouse
o silencio cantará.
A lontra fará o seu niño
e danzará en remuiños
ó son dese teu cantar.
E pousado no ameneiro
o cuco teu compañeiro
non parará de cucar.
E os muiños e as maquías
roularán coma nos días
en que a fartura era pan.

Enlace ó programa de “RADIO NOVA”:

https://www.ivoox.com/programa-especial-suso-vaamonde-14022020-audios-mp3_rf_47729615_1.html

A homenaxe no Faro de Vigo:
https://www.farodevigo.es/portada-pontevedra/2020/02/16/regodobargo-recuerda-suso-vaamonde/2248467.html?fbclid=IwAR2jYpgsHQ9xoib0wf1noocUju9hZCGDCoZYEvU8Xj1wio0kWZflCOsmEmU

O video da homenaxe en You Tube:

 

 

 

What do you want to do ?

New mailCopy

O TEATRO DE PINTOR

O TEATRO DE PINTOR
Enlaces ó blogue “La Torre de los Sueños Esmeralda” de Angel Luís Utrera Baza https://espoesiadesdeagolada.blogspot.com/2020/02/o-teatro-de-pintor.html
https://espoesiadesdeagolada.blogspot.com/2020/02/o-teatro-de-pintor-ii.html

MENUDA PEZA… O ALCALDE DO DEZA

Gasta o alcalde,
en comendadores,
os euros que “birla”
ós labradores.

Gasta o alcalde,
en ricas ceas,
o que rebaña,
polas aldeas.

Gasta o alcalde,
en copas e viños,
os cartos que cobra,
ós probes veciños.

Gasta o alcalde
os cobros que impón,
en facer un cocido,
pra tanto lambón.

Gasta o alcalde,
en traer de Madrí,
un par de larpeiros,
habendos aquí.

Gasta o alcalde,
nun gran cocido,
pra que os amigos,
veñan a mantido.

Gasta o alcalde,
en presumir…
E os probes gandeiros,
sen ter que vestir!!

Gasta o alcalde,
con pouco sentido.
Saelle de balde,
que sempre é elexido

Gasta o alcalde,
con tanta emoción,
que ata se cré,
“O gran faraón”

(Retrouso)
Ogallá que lles sente,
tan mal o cocido,
que fagan de ventre,
polo calzoncillo.

O alcalde de Madrí, papador oficial do cocido de Lalín por méritos propios, alleos, habidos e por haber
Á gran Benedicta Sánchez (A avoa de todos nós), noméana tamén comendadora, para mitigar efectos.

MELINDROS DE MELIDE.

Foron a Melide,
o Julio e o Xan,
a mercar melindros
a cabalo dun can.

O can era cejo,
mais listo ca un allo,
e perdeuse na Arzua,
buscando un atallo.

E dando unha cuada,
botounos pro rio,
e alí están agora,
mortiños de frio.

Sen probar os melindros,
e con tan mala pata,
que pra cea só teñen,
sardiñas en lata.

Dedicada ós meus amigos Xan Perez e Julio González.

BAGOAS POR UN AMIGO MÚSICO

HOXE CHORA A MUSICA TRADICIONAL EN PONTEVEDRA.
……..Choran as gaitas, e as pandeiretas e tamboriles… e choran os bombos mais ca ningún outro instrumento..
……..Foisenos “Chicho” o bombeiro de toda a vida dos “Alegres” de Pontevedra.
……..O “alegre” que eu mais tratei, e choro a súa perda como amigo, pero mais ca nada como músico. E mentras escribo esto, estounos escoitando nunhas grabacións que teño feitas no Teatro Principal de Pontevedra, porque a música é profundamente evocadora e produce emocións moi intensas… amor, tristeza, e ata pena e dor.
……..A través das cancións intentamos drenar a dor, para conectarnos con esa dorosa sensación da que nos arrebatan os asuntos da rutina diaria. A música conectanos dun xeito moi profundo coa dor do loito e faino, ademais, dun xeito espontáneo, case sen intentalo e querelo.
……..Algunhas persoas buscan a música para chorar e deixar voar os sentimentos, porque ponas en contacto coa dor da perda, mentres que outros afastanse dela polo mesmo motivo. Isto non é bo nin malo en si mesmo. Conectar coa dor de perda a través da música pode ser tan beneficioso como facer un exercicio de introspección ou quedar con tristeza e pena sen intentar evitalo.
……..Por eso, mañá cando sexa soterrado, serao na compaña de moitos amigos gaiteiros que botarán ó vento esas notas en forma de bagoas colgadas dun pentagrama, para despedir ó amigo, ó músico… Ó GAITEIRO… A “CHICHO” O BOMBEIRO DOS ALEGRES.
……..A miña aperta mais fonda e sentida, para toda a familia e amigos dos “Alegres” e moi especiais para os seus fillos e irmaus, e mais pra Julio e Carlos, dous dos “Alegres” tamén de toda a vida.
……..Ata sempre, compañeiro músico!