MOITAS GRAZAS. …..A “Juan José Mariño” por convidarme o pasado domingo dia un de Xullo, ao festival que organizou como remate do fin do curso da escola. …..E grazas á “Escola de Acordeóns de Campelo” por deixarme cantar con eles a Rianxeira, peza coa que rematában a súa festa. …..Non vos pedín permiso para cantala. E a verdade é, que nin siquera tiña pensado facelo porque xa empezarades a tocar. …..Eu xa cantara o que me correspondía e etaba ao lado dos gaiteiros na parte de atrás do escenario. Pero é que coa música tradicional, pásame unha cousa moi rara… quéntome e férvene o sangue de tal xeito, que teño que cantar si ou si!! E mais cando escoito o ben que tocades e o ben dirixidos que estades polo voso mestre Juan José. …..Se vos digo a verdade, non o pensei dúas veces… mirei que o único micro que estgaba libre era o do presentador, e que este, estaba inflándo o fol da súa gaita para tocar tamén. …..Así que alá fun. Botei man do micro, e disfrutei da “Rianxeira” como poucas veces o fixera antes. …..Para completar a cousa, Julio e Carlos botaron man das gaitas, e toda a xente que enchía o auditorio e pasillos, acompañaron a cantiga como se fora un coro que ensaia tres veces á semán. …..Saiu perfecto, a verdade que si. …..Así que, moitísimas grazas a todos por todo, e mais, polo cariño que me amosástedes moitos de vós. …..Asegúrovos que foi unha auténtica ledicia acompañarvos, e pasar un fermoso serán de música con todos vós. …..Lembrarei sempre este día. Unha perta para todos!
A verdade que si Juan. Unha magoa non falalo antes e cantala inteira. Pero bueno, as cousas sen preparar son as que mellor saen.
A verdade é que disfrutei como un neno co chupete, cando me decatei que cantaban todos.
Unha perta
https://www.diariodepontevedra.es/articulo/comarca-de-pontevedra/escola-acordeons-poio-despide-curso-recital/20180702122453988982.html
https://www.farodevigo.es/portada-pontevedra/2018/07/02/festival-escola-acordeons-campelo/1921493.html
Que ben saliu ! Un aplauso grande !
A verdade que si Juan. Unha magoa non falalo antes e cantala inteira. Pero bueno, as cousas sen preparar son as que mellor saen.
A verdade é que disfrutei como un neno co chupete, cando me decatei que cantaban todos.
Unha perta